Je vrolijke lacht, je kapoenen blik en je enthousiasme om te ontdekken, te zingen en te spelen!
Mijn kleine Nova,
Noofje, wat ben je gegroeid en wat veranderde je de afgelopen maanden! Van een flinke, altijd vrolijke baby naar een fantastische peuter met een eigen wil. We zitten al een 3 tal maanden in de “Ik ben 2 en zeg Nee” fase, want wees nu eerlijk, bij een tweede kindje gaat toch echt alles sneller hé. Maar ondanks deze fase ben je toch echt de liefste peuter die je kan wensen als ouder.
Wat is mama trots op jou! Vorig jaar hebben we je 1ste verjaardag in mineur moeten vieren, net voor je verjaardag verstrengde de maatregelen voor Corona terug en was een feestje met heel de familie, met je meter en peter, tantes en nonkels niet mogelijk, maar daarom zorgde mama dit jaar voor een echt leuk feestje en wat hadden we geluk met het weer, we konden buiten zitten, alle kinderen speelde buiten en het was super gezellig! Alleen jij, mijn kleine gekke mus, jij hebt bijna niets gezegd! Maar toch zagen we je genieten met volle teugen, van de kinderen, de aandacht, het eten en drinken en van de knuffels van mama en papa, maar ook van ma en pa en moeke en vake.
Je hebt het afgelopen jaar enorm veel dingen geleerd, je hebt leren stappen, lopen, springen, dansen, … maar vooral ook heel goed leren praten en zingen! Je kan ondertussen heelder zinnen zeggen en alles wat Nash zegt, zeg jij vlot achterna. Zo kan je ondertussen al bijna heel het ABC en kan je vlotjes in je eentje tot 15 tellen! Maar geloven mensen ons als we dat zeggen? Sommige wel, maar de meeste niet. En waarom niet zou je denken?! Wel omdat jij niet wil praten, enkel tegen mensen die je kent en 100% vertrouwd denk ik dan. Toch op de opvang, waar je al naartoe gaat vanaf je 5 maanden oud bent, hebben ze je nog bijna nooit horen praten, af en toe eens een woordje, maar meer ook niet.
Je praat en praat en praat tot de deur open gaat en dan stilte tot de moment dat mama of papa je komt ophalen en we de deur achter ons sluiten. Je kijkt meestal nog eens achterom om zeker te zijn dat de deur toe is, en dan begint de woorden waterval te stromen!
Nonkel Thomas heeft je in het echt nog nooit horen spreken, erger nog tot een maand of 3 geleden was je zelfs bang van hem. Hij moest nog maar naar jou kijken en je gezicht ging van vrolijk lachen, naar een pruillip naar tranen met tuiten wenen in een paar seconden. Gelukkig is dat al minder en kan je nu toch al zonder wenen naast hem zitten en heel soms durf je zelfs al op zijn schoot te zitten.
Je bent niet zo sociaal als je broer, maar dat moet ook niet. Nash praat dan ook echt tegen iedereen, of ze nu willen of niet, Nash zal met ze praten. Zelfs op vakantie tegen Duisters, Russen, Engelsen, … tegen iedereen begon hij zijn uitleg te doen. Jij bent eerder op jezelf, wat ook best goed is. Je kan uren spelen en ontdekken, potjes vullen en terug uitkappen en opnieuw beginnen, zonder dat je ook maar iemand bij jou moet hebben. Als we maar in de buurt zijn en je hoort ons, is het goed voor jou. Wanneer je echt intens aan het spelen bent, begin je heel vaak ook te zingen, heel der liedjes komen aan bod en je kent de teksten al helemaal, van “zag twee beren” tot “mayadans”, naar “op een grote paddenstoel” naar “Bim bam beieren”.
Ook anders dan je broer, ben jij wel een echte knuffelbeer. Als je iemand ziet die je goed kent is dat het eerste wat je doet, knuffels geven en een kusje. Je kan ook echt knuffelend in de zetel zitten om samen een aflevering Samson en Gert te kijken of paw petrol, Thomas de trein, … Ook met de Iphone kan je al goed overweg, zeker om Blippi te kijken (oooo en wat heeft mama een hekel aan deze kerel met zijn blauw/ oranje outfit aan die veel te belachelijk kinderattracties uittest).
Zijn er momenten dat ik denk, man waarom toch? Ja die zijn er! Mama denkt soms wel, “hadden we het maar bij één kindje gehouden”, vooral als jullie weer eens ruzie hebben om hetzelfde speeltje, of als jullie niet naar bed willen en elkaar wakker houden, of elkaar pijn doen om toch maar het potje yoghurt eerst te hebben. Maar dan zijn er weer momenten dat jullie mooi samen spelen en elkaar helpen en dan denkt mama “Ja, zo moest het zijn en alles is goed zoals het is, vol chaos en herrie, maar wel goed”.
O, eigenlijk ben je op alle vlakken anders dan je broer en toch gelijk je ook heel erg op hem! Je bent je eigen ik en dat is goed. Blijf wie je bent, geniet van je laatste maanden voor je een echte kleuter wordt en speel, leer en ontdek zoveel je kan.
Dat is nu eens iets waar je echt twee druppels water je broer in bent: EXPERIMENTEREN! De sensory tafel, de modderkeuken buiten, de watertafel, ze kennen allemaal geen geheimen voor jullie. Als jullie samen spelen en ontdekken is dat echt geweldig om te zien. En natuurlijk ook heel veel opkuiswerk nadien, maar dat hoort erbij natuurlijk. Messy play is jullie favoriet, hoe vaak jullie deze zomer al alle kleuren van de regenboog gehad hebben door het gekleurde water of gekleurd scheerschuim, kan ik al niet meer tellen. Maar ik vind het geweldig om jullie bezig te zien. Al moet mama alles wel in tweevoud klaarzetten, want anders kan er ook wel eens ruzie van komen. Het samenspel loopt goed, tot er iemand te hebberig wordt en dan, dan is het oorlog. Maar ja dat hoort bij de leeftijd zeker.
Lieve Nova, mijn Noofje, mijn poppemieke, mijn zotte doos! Blijf maar lachen zoals je de afgelopen 2 jaar ons elke dag blij maakt met die schaterlach en fonkelende oogjes! Blijf knuffelen (en misschien dat Nash het op een dag ook wel fijn gaat vinden), blijf ons verbazen met wat je allemaal al kan, blijf voor altijd mijn klein poppemieke en laat mama je af en toe maar eens goed knuffelen! Mama en papa zien jou heel heel graag! Everyday, Love you!
Dikke knuffel en kus,
Mama en papa
