Speel! Een boek, of ja beter gezegd een speel encyclopedie of bijbel of ja een must have voor elke ouder, leerkracht kleuter en lager onderwijs en iedereen die op één of andere manier met kinderen omgaat. Een boek geschreven door Nathalie. Een insta mama, met twee van onze favoriete instagram accounts. Ze laat met haar boek zien hoe je op een makkelijke manier, kinderen kan laten spelen, ontdekken, experimenteren en leren.
Haar instagram accounts zijn zeker de moeite om te volgen. Unicorns_and_fairytales, het persoonlijke account en out_of_the_box_play. Op dit laatste geeft Nathalie haar tips om kinderen te laten spelen. Ook op haar blog, unicorns & fairytales geeft ze heel veel tips rond spelen, je kan er handige printables terugvinden en nog veel meer. Wij halen er in ieder geval veel van onze inspiratie.
Waarom dan nog het boek kopen, hoor ik iedereen al denken. Wel, het boek bevat meer dan 200 pagina’s vol speel en knutsel tips. Het bevat recepten voor onder andere slijm, speeldeeg, speelzand en zoveel meer. Naast het recept voor speeldeeg, is het magische poeder één van onze favoriete recepten, die ik via Nathalie heb leren kennen. Maar je vindt er niet alleen recepten in terug, je kan ook veel tips vinden rond buiten spelen en open ended play. Er staan QR codes bij verschillende activiteiten die een link zijn naar onder andere printables. Deze printebles kunnen dan weer ingezet worden om het spel ook educatief te maken.
Spelen is iets dat wij hier thuis enorm belangrijk vinden, en ondanks onze kinderen vrij grote fantasie hebben en heel graag experimenteren, gebruiken wij het boek om nieuwe dingen te ontdekken en onze eigen touch er aan te geven. Kinderen hebben een enorme fantasie, die wij als volwassenen toch wel grotendeels verleerd zijn. Kinderen zien in alles een mogelijkheid om te spelen. En daarom vind ik het belangrijk om hen dan ook zoveel mogelijk te laten doen. Om hen te triggeren nieuwe dingen te ontdekken en verder te denken, zet ik vaak speeltafels klaar.
Ik betrap er mezelf vaak op dat mijn kinderen zich echt wel mogen vuil maken, maar dat ik nog vaak stress krijg van alles dat daar rond is. Mijn kinderen hebben een zo rijke fantasie dat het spelen zich niet tot de speeltafel beperkt. Met als gevolg dat mijn terras, tuinmeubelen, ramen, noem maar op, soms echt smerig worden. Dat mijn kinderen vies en vuil zijn, dat vind ik top! Ik moedig ze zelfs aan (soms ter ergernis van mijn man), maar mijn meubelen enzo. Dan gaat mijn moeder hart toch wel een slag overslaan. Al besef ik wel dat ik ze beperk in hun inleving, in hun wereld, in hun ontdekken als ik tijdens hun spel mij druk maak over de dingen rondom die vies worden. Nu probeer ik op voorhand afspraken met hun te maken en soms lukt het hen om zich aan die afspraken te houden, soms moet ik even de andere kant op kijken.
Vroeger dacht ik ook vaak, ik moet dingen kopen om het interessant te maken voor de kinderen. Maar door Nathalie heb ik geleerd dat ook voorwerpen uit de natuur, of allerhande voorwerpen uit het huishouden (denk maar aan rolletjes wc papier), ideaal zijn voor kinderen om mee te spelen.
Zelfs dingen zoals verf hoef je eigenlijk niet te kopen, ook hiervoor bestaan recepten om zelf te maken. Ik laat de meeste voorbereidingen ook door de kinderen mee maken. Zelf verf maken, kunnen ze perfect zelf mits begeleiding. Als ze de scheerschuim en de kleurstof op het aanrecht zien staan, zijn ze daar. Ook pasta of rijst kleuren kunnen ze ondertussen zelf, alleen het wachten tot deze droog is, dat is nog een probleem.
Ik gebruik het boek voor mijn kinderen, ze zijn 2 en 4 jaar en kunnen nog niet alles uit het boek, maar zeker al de moeite om het op die leeftijd te introduceren. Meer zelfs ik vind het persoonlijk ideaal voor die leeftijd, omdat ze zoveel meer leren door te spelen, te ontdekken en te experimenteren, dan dat ze met gewoon gekocht speelgoed doen.
Niet dat mijn kinderen geen gewoon speelgoed meer krijgen, uiteraard krijgen ze nog spelletjes en de gebruikelijke leeftijd gebonden trends. Zo hebben ze vorig jaar een Peppa pig en paw petrol fase gehad en dan krijgen ze daar uiteraard ook wel speelgoed van. Maar ik merk dat ze dit veel rapper beu zijn, dan met hun speeltafels spelen, experimenteren met water, zand, kleuren, … De laatste maanden is het zelfs zo dat ze in de speelgoed winkel zelfs niet meer vragen naar speelgoed van, zeg maar K3, frozen, paw patrol, … Wat ze wel kiezen zijn vaak spullen om te ontdekken of kleine dieren om in de speeltafel te zetten. Potjes en schepjes voor de modderkeuken en knutselgerief.
Lego spelen ze ook graag mee, en dat is altijd moeilijk om voorbij te geraken wanneer we in de speelgoedwinkel zijn. Maar dat vind ik best ok speelgoed. Het helpt hen ook om hun fijne motoriek te ontwikkelen, om hun fantasie in kwijt te kunnen en ze leren zelf oplossingen zoeken voor hun bouwwerken.
Ik raad het boek dus zeer zeker aan! Voor kleuters, maar ook voor oudere kinderen. Wie zegt dat je op je 12 jaar moet stoppen met spelen? Wie zegt dat je ooit moet stoppen met spelen? Het boek geeft zoveel leuke tips dat je als ouder zelfs graag gaat beginnen experimenteren. Ik had nooit gedacht dat mijn man ooit uit zichzelf zou meespelen met de kinderen als het iets was waarbij veel smossen en kliederen bij zou komen kijken. Maar als ze beginnen verven met zelf gemaakte verf en verfborstels, dan zit hij op de eerste rij om mee te spelen.
Wij zijn zelfs zo fan dat wij het boek cadeau gedaan hebben aan de kleuterjuffen op het einde van het schooljaar. Heel benieuwd wat de juffen er voor inspiratie uithalen en hoe ze het gaan gebruiken. Want onze kinderen gaan namelijk naar een Daltonschool en daar zijn ze, zeker in de kleuterklassen, heel veel bezig met open ended play, sensorisch spel, ontdekken en experimenteren. Dus vond ik dit een ideale aanvulling voor de juffen.
Laat me zeker weten als jullie het boek ook hebben en wat jullie ervan vinden.
